Wędrówki wśród piasków Słowińskiego Parku Narodowego
Bożena Komorowska
Waldemar Komorowski
Marek Lejbrandt
48 stron
41 barwnych fotografii
format: 22,5 x 24 cm
oprawa: kartonowa, laminowana
Bożena Komorowska
Waldemar Komorowski
Marek Lejbrandt
48 stron
41 barwnych fotografii
format: 22,5 x 24 cm
oprawa: kartonowa, laminowana
Inspiracją do powstania albumu było niecodzienne piękno ruchomych
wydm Słowinskiego Parku Narodowego.
Oto co mówią na ten temat Autorzy:
Zarówno same wydmy, jak i powstające na nich formy piaskowe, tworzą odrealniony świat pełen abstrakcyjnych motywów. Proste, niemal graficzne elementy w połączeniu z bogactwem gry świateł i cieni składają się na obrazy bardzo dalekie od naszych codziennych doświadczeń. Nic też dziwnego, że kiedy skoncentrujemy na nich swoją uwagę, często wywołują w nas niezwykłe skojarzenia, pozornie nie związane z tym, co naprawdę widzimy.
Świat ten podlega nieustającym przemianom. Dzieje się tak za sprawą wiatru, który potrafi w krótkim czasie przemieszczać tony piasku. W tej sytuacji nie dziwi nas, że motyw, który dziś fotografujemy, być może jutro już nie będzie istnieć. Na szczęście (dla fotografów) w tym samym miejscu pojawią się nowe, nie mniej ciekawe motywy. Dotyczy to zresztą nie tylko form piaskowych, ale również wszystkiego, co się na wydmach znajduje - drobnej roślinności, drzew, gałęzi. Dziś są, ale w krótkim czasie może już ich nie być. Zmienność i ulotność rządząca krainą wydm powoduje, że możemy wracać tu wielokrotnie i zawsze odkrywać będziemy coś nowego.
Ważną, szczególnie dla fotografów, składową tego świata jest światło. Piasek wydm doskonale je odbija, prawie bez zmiany jego barwy. Dzięki temu możemy, w zależności od pogody i pory dnia, uzyskać na fotografiach czystą biel oraz nieomal wszystkie kolory od bardzo jasnej żółci i czerwieni do granatu i ciemnego fioletu. Fotografujemy nie tyle piasek, co światło przyjmujące formy odziedziczone z form piaskowych.
Oto co mówią na ten temat Autorzy:
Zarówno same wydmy, jak i powstające na nich formy piaskowe, tworzą odrealniony świat pełen abstrakcyjnych motywów. Proste, niemal graficzne elementy w połączeniu z bogactwem gry świateł i cieni składają się na obrazy bardzo dalekie od naszych codziennych doświadczeń. Nic też dziwnego, że kiedy skoncentrujemy na nich swoją uwagę, często wywołują w nas niezwykłe skojarzenia, pozornie nie związane z tym, co naprawdę widzimy.
Świat ten podlega nieustającym przemianom. Dzieje się tak za sprawą wiatru, który potrafi w krótkim czasie przemieszczać tony piasku. W tej sytuacji nie dziwi nas, że motyw, który dziś fotografujemy, być może jutro już nie będzie istnieć. Na szczęście (dla fotografów) w tym samym miejscu pojawią się nowe, nie mniej ciekawe motywy. Dotyczy to zresztą nie tylko form piaskowych, ale również wszystkiego, co się na wydmach znajduje - drobnej roślinności, drzew, gałęzi. Dziś są, ale w krótkim czasie może już ich nie być. Zmienność i ulotność rządząca krainą wydm powoduje, że możemy wracać tu wielokrotnie i zawsze odkrywać będziemy coś nowego.
Ważną, szczególnie dla fotografów, składową tego świata jest światło. Piasek wydm doskonale je odbija, prawie bez zmiany jego barwy. Dzięki temu możemy, w zależności od pogody i pory dnia, uzyskać na fotografiach czystą biel oraz nieomal wszystkie kolory od bardzo jasnej żółci i czerwieni do granatu i ciemnego fioletu. Fotografujemy nie tyle piasek, co światło przyjmujące formy odziedziczone z form piaskowych.